Λιόν, Ζακ Λουί

(Jacques Louis Lions, Γκρας 1928 – Παρίσι 2001). Γάλλος μαθηματικός, πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός. Σε ηλικία 15 ετών (1943) έλαβε μέρος στην Αντίσταση της χώρας του κατά των Γερμανών. Μετά την απελευθέρωση σπούδασε μαθηματικά στην École Normale Supérieure του Παρισιού (1947-50). Με υποτροφία του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας, ξεκίνησε διδακτορικό στο πανεπιστήμιο του Νανσί υπό την εποπτεία του Λορέν Σβαρτζ, κατόχου του βραβείου Φιλντς για το έργο του στη θεωρία κατανομών. Η διδακτορική διατριβή του σχετιζόταν με το πεδίο της θεωρίας κανονικών μεταβολών των γραμμικών ελλειπτικών και ανελικτικών εξισώσεων. Το 1954 εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή του και ανακηρύχθηκε καθηγητής στο ίδιο πανεπιστήμιο, θέση που κατείχε έως το 1963, όταν ανέλαβε έδρα διδασκαλίας στο πανεπιστήμιο του Παρισιού. Το έργο του είναι σημαντικό και πλούσιο, με 529 εργασίες και βιβλία του που αναφέρονται στην περιοδική έκδοση Μαθηματική επιθεώρηση. Συνεργάστηκε με τον Ιταλό Ενρίκο Ματζένες, με τον οποίο ερεύνησε ανομοιογενή συνοριακά προβλήματα στις ελλειπτικές εξισώσεις και προβλήματα ανομοιογενών αρχικών συνοριακών τιμών για παραβολικές και υπερβολικές ανελικτικές εξισώσεις. Μεταξύ 1968 και 1970 εξέδωσαν τρεις τόμους για το συγκεκριμένο θέμα, με τίτλο Προβλήματα ανομοιογενών ορίων και εφαρμογές τους. Το 1968 εξέδωσε μία σημαντική μελέτη για τον έλεγχο συστημάτων με τον τίτλο Βέλτιστος έλεγχος των συστημάτων καθορισμού μερικών διαφορικών εξισώσεων και το 1969 το εξίσου σημαντικό έργο που τιτλοφορείται Ορισμένες μέθοδοι επίλυσης προβλημάτων μη γραμμικών ορίων. Το 1973 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Γαλλίας, σε ηλικία 45 ετών. Τιμήθηκε με αρκετές επιστημονικές διακρίσεις και μετάλλια, ενώ την περίοδο 1996-98 διετέλεσε πρόεδρος της Ακαδημίας Επιστημών της Γαλλίας.